So Sad of a Girl

ข้อมูลเบื้องต้น

ป็อปรู้จักกะเพื่อนของโยคนหนึ่งชื่อแม็ก และแม็กสนิทกะโยมากแบบว่ารู้กันถึงไส้ถึงพุงเลย และป็อปก้อเล่น HI5 มาเจอโย ป็อปมาเม้นให้โยบ่อยๆๆ จนโยสงสัยว่าเอมันเป็นอะไรของมันอ้า จึงไปถามแม็ก แม็กจึงตอบว่า \"ไอป็อปมันบอกว่าแกน่ารักดีอยากลองคุยด้วย\" โยจึงตอบว่า\"หรอ สงสัยน่าตาชั๊ลไปสกิดติ่งมันหว่ะ\" ทั้ง 2เลยหัวเราะกันสนุกสนานและคุยกันตามปกติ 2 วันต่อมาป็อปก้อโทมาหาโย แบบป็อปก้อไม่ยอมพูดไรเลยโทมาก้อเงียบ
โย:เห้ย เป็นไร ถ้าไม่พูดวางน่ะ
ป็อป:อายหว่ะ
โย:งั้นก้อวางไปสิ แค่นี้น่ะ
ป็อป:เห้ยเดี๋ยว อยากคุยด้อยอ่า
โย:ว่ามา
ป็อป:ไม่รู้จะคุยอารัยอ่า
โย:ดี จะนอนและแค่นี้น่ะ
ตู๊ด ต๊ด ตู๊ด~

และป็อปเลยไปคุยกะแม็กว่า\"จะทำงัยดีให้โยมาสนใจ แบบมะวานนี้โทไปก้อเหมือนโยจะรำคาญอ่า ทำไงดีหว่ะ เมิงช่วยกูหน่อยดิ เพื่อนกันนะเว้ย\"
แม็กจึงโทมาคุยกะโยว่า
แม็ก: เห้ยแกสนใจมันหน่อยดิหว่ะ
โย: ให้ทำไงอ่า แม่งทำตัวน่ารำคาญ มาองมาอาย อายมากก็อย่าโทมาดิ
แม็ก: เออน่ามันนิสัยดีลองคุยกะมันหน่อยเถอะ แม่งมาบ่นกะกุ
โย: เออ ๆๆๆ ตามพระประสงค์ค่ะ

พอวันถัดมาป็อปก็โทมาคุยกะโยอีก แต่คราวนี้โยเป็นฝ่ายชวนคุย คุยกันไปซัก 3 ชั่วโมง ป็อปก้อบอกว่า\"ชอบโยจิงๆๆน่ะ\" โยตอบ\"หรอ\" หลังจากนั้นก้อโทคุยกันทุวัน จนหระทั่งโยเริ่มรู้สึกชอบป็อปขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ด้วยความที่โยเป็นคนปากแข็ง จึงไม่แสดงออกเป็นอย่างใด จากนั้นก้อนัดกันไปเที่ยวกัน ไปดุหนัง เดินเล่น แต่ก้อยังไม่ถึงขั้นคบกันเรียอกว่าดูใจกันอยู่ก้อว่าได้

โยเริ่มรู้สึกว่าตั้งแต่มาคุยกะป็อปเริ่มนอนดึก กลับบ้านดึก ไม่ค่อยสนใจเรียน แต่โยก้อไม่สนใจ เธอคิดว่าเป็นเรื่องปกติ และคุยกันไปเรื่อยจนประมาณ 1 นึง ป็อปขอโยเป็นแฟน โยจึงบอกว่า\"คือเรายังไม่ได้รักป็อปอ่า รอดูกันไปอีกได้ไหม\" ป็อปก้อยอมแต่ตอนที่ได้ยินคำตอบจากโยป็อปเสียงเศร้าไปเลยทันที โยก้อไม่สนใจอะไรห้อคุยกันไปเรื่อยจน แต่ยิ่งคุยโยก้อยิ่งรำคาญเพราะคำพุดของป็อป โยจึงบอกป้อปว่า\"ถึงเราไม่ได้รัก แต่อย่างน้อยเราก้อรู้สึกดีกะป้อปน่ะ เข้าใจเราด้วยน่ะ\" จากนั้นป็อปก้อพูดดีเหมือนเดิมและต่างคนก้อต่างวางสายและแยกย้ายไปนอน โยรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเริ่มจะรักป็อปแล้ว และโยจึงเขียนจดหมายเพื่อให้ป็อปในวันวาเลนไทน์

วันวาเลนไทน์

ป็อปชวนโยไปดุหนัง ตอนเช้าโยจึงโทไปบอกว่าเจอกันที่ไหน แต่โทไปแม่ของป็อปรับ แม่ป้อปถามว่ามีรัยให้ฝากบอกไหมโยจึงบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ ซักพัก ป้อปก้อโทมาถามว่ามีรัยโยจึงบอกที่นัดไป และตอนกี่โมง พอมาถึงก้อไปดูหนังกันและดูอะไรเพลินๆๆกัน แต่วันนั้นโยไม่ได้ของขวัญจากป้อปเลย โยจึงไม่ให้จดหมายป็อป(มันต้องมีของแลกเปลี่ยน55)แต่โยก้อไม่ได้สงสัยอะไร ก้อไปเที่ยวกันต่อที่สยาม และกลับบ้าน พอดึกป้อปโทมาหาและคุยกันไปเหมือนเดิม แต่โยวางสายก่อนบอกว่าง่วงนอน แต่พอใกล้ถึงเที่ยงคืน โยโทไปหาป้อป
โย: Happy valantine น่ะค่ะ
ป้อป: เซอร์ไพรส์หว่ะ ตั้งจัยจะทำอย่างนี้ใช่มะเนี่ยถึงวางสายไปก่อน
โย: ไม่อ่า พึ่งมาคิดได้ และอยากบอก เลยโทไป
ป็อป: โห รายอ่า หลงดีจัยว่าทำให้จากใจ
โย:งั้นเรามาแลกกันดีก่า
ป็อป:แลกไร
โย: ก้อใจเทอของชั๊ลครึ่งนึง ของเทอครึ่งนึงเป็นงัย
ป็อป: เห้ย ผีเข้าป่ะเนี่ย
โย: คนละ 50-50 ละกัน โอเค
ป้อป: มาแปลกแฮะ
โย: เอาไม่เอา
ป็อป: ครับ
ตั้งแต่นั้นมาโยยิ่งรักป้อปมากขึ้นทุกวัน พอคืนต่อมาป็อปโทมาหาโย พอคุยกนได้ซักพักก้อได้ยินเสียงแม่ป้อป ป็อปจึงบอกว่าแปปนึงน่ะดะพักสายแปปนึงแม่ว่า โยก้อรอ รอ จนโยหลับปัย พอวันถัดมาป็อปส่งข้อความมาตอนกลางคืนบอกว่า \"เมื่อคืนแม่ด่าเรื่องที่กลับบ้านช้าทุกวัน และเมื่อคืนแม่มานอนด้วย เลยไม่ได้คุยกะโยเลย ขอโทษน่ะ\" โยก้อไม่ได้คิดไรเลยส่งข้อความตอบไปว่า\"อืม ไม่เป็นไร ค่อยคุยกันวันหลังก็ได้\" และหลังจากนั้นก้อเป้นแบบนี้ทุกวันประมาณอาทิตยืจนโยสงสัย เลยโทไปหาป็อปแต่ป็อปไม่ยอกมรับสายเลยซักครั้งเดียว โยจึงไปถามแม็กว่าไอป้อปมันเป็นไรของมันหว่ะ แม็กก็บอกว่าไม่รู้ พอกลับถึงบ้านโยกลับมาเปิดอ่านจดหมายที่โยเขียน โยเขียนว่า


เอาหล่ะ มาเริ่มกันวันนี้วันแห่งความรักใช่มะ แต่ทำไมชั๊ลรู้สึกม่รักเทอเลยน้า?
แต่อย่าคิดอะไรน่ะ ยังไม่ได้รักก้จิงแต่ก็เริ่มชอบเหมือนกัน แบบว่ามากๆเลย
แล้วเทออ่าชอบส่งข้อความมาบอกรักเราบ่อยๆอ่าเป้นบ้าหรอ รู้ไหมคนมันเขิลน่ะโว้ย
บอกอะไรกันนักกันหนา เห้อ แต่ชั๊ลก็อดสงสารเทอไม่ได้เลยจิงๆ ทั้งๆที่เทอบอกรักชั๊ลทุกวัน
แต่ชั๊ลกลับไม่พูดอะไรเลย ช่างเป็นคนที่ไม่มีหัวใอซะเลย ชั๊ลมันแย่จิงๆเลยเนอะ
เห้อเปลี่ยนเรื่อง เรามาคุยกันเรื่องๆดีก่า รู้สึกดีจังที่เทอทนชั๊ลทั้งที่ชั๊ลเป็นคนพูดจาขวานผ่าซาก
หรือพูดตรงเกินเหตุ แอบไม่รักสาน้ำใจเทออย่างรุนแรง แต่เทอนี่สุดยอด ทนทาน ตายยากจิงๆๆ
เวลาคิดถึงเทอ เทอก้อโทมาพอดีเลยช่างรู้ใจซะไม่มีเพราะอย่างงี้งัยชั๊ลถึงรักเทอ
และอีกอย่างขอคววามที่เทอส่งมาอ่าเค้าชอบนี่งอ่าน เหมือนคนบ้าเลย อ่านไปยิ้มไป
เค้าอ่าชอบเทอมากมาย แต่เทอกลับไม่รู้ตัวอีกอ่า นึกแล้วขำหว่ะ 555+
ชอบจังเวลาที่เทอถามว่าชอบเทอไหมแล้วเค้าจะตอบว่าไม่ เทอจะทำเสียงเศร้าไปเลย
แต่จิงๆล้วอ่าโคตรเขิลเลยอ่า ยิ่งเวลาที่เทอมองน่าและเดินข้างๆรู้สึกอบอุ่นเป็นบ้าเลย
อ่าว่าแต่ยังนึกไม่ออกเลยว่าเรื่องที่เขียนมาใจความสำคัญมันอยู่ตรงไหน เอางี้ละกัน(ตามความเข้าใจของเค้า)
เทอจะรักหรือไม่รักไม่สน ที่เคยบอก 50-50 อ่า ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วสำหรับเราอ่า
มันกลายเป็น 70-30 แล้ว งงเหมือนกันแฮะเอาเป็นว่าเขียนอ้อมแบบนี้งงป่ะ
คือคนมัน ฟอร์มจัดน่ะ OK


โยคิดว่าจะให้ดีไม่ให้ดีเพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าป็อปจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว และอีกอย่างโยยังไม่ได้บอกป็อปเลยว่าโยชอบป็อปมาแค่ไหน แต่ก้อไม่มีโอกาสได้บอกซักที โยพยามยามจะตุดใจ แต่ก้อไม่มีประโยคอะไรเลย ยิ่งลืม ยิ่งจำ ความนี้โยบอกให้แม็กไปคุยกะป้อปว่ามันเป็นอะไรของมันทำไมไม่โทมาหาโยเลย พอตอนเย็นแม็กก้อมานัดเจอแหวนและเล่าให้แหวนฟัง แหวนน้ำตาไหลออกมา เมื่อแม็กเล่าให้ฟังคร่าวๆ แม็กบอกว่าไม่เป็นไรอย่างแกหาใหม่ได้อยู่แล้ว โยก้อร้องไห้ออกมา ทุกคนที่รู้จักกะโยที่เป้นเพื่อนป็อปก้อเข้ามาถามว่าทะเลาะกะไอป้อปหรอโยก้อไม่ตอบร้องไห้อยู่อย่างนั้น ประมาณ 2 ชั่วโมง โยเริ่มหยุดร้อง และแม็กบอกว่าแกลับบ้านเถอะชั๊ลจะไปส่งแก พอเดินแยกตัวออกมาเหลือเพียงโยกะแม็กโยก้อเริ่มปล่อยโฮมาอีก คราวนี้นั่งกว่าเดิมจนโยทรุดลงไปนั่งร้องไห้ และ ป็อปก้อโทมาหาแม็ก โยได้ยินแม็กพูดว่าไอโยมันร้องไห้มึงมาเคลียกะมันเองละกันกูสงสารเพื่อนกู พอลงจากลดเมลื โยก้อกำลังเดินข้ามถนนแบบคนหมดอะไรตายอยาก โยเดินอยู่ดีๆๆ ก้อล้มลงไปนั่งกับพื้นแบบคนไม่มีแรง และพยายามพยุงตัวเองขึ้นพอดีโยเจอเพื่อน เพื่อนจึงมาพยุงโยและพากลับบ้าน ตลอดทางโยร้องไห้ตลอดไม่พูดอะไร เพื่อนของโยก้อเงียไม่ถามอะไรโย

พอตกดึกป็อปข้อความมาหาโยว่า

\"ป็อปขอโทษที่ป็อปไม่สนใจโยเลย ปล่อยให้โยต้องร้องไห้ ป็อปขอโทษจิงๆ แม่ป็อปอยากรู้เรื่องของโยทั้งหมด ป็อปเลยเล่าให้แม่ฟังแม่ป็อปตกใจมาก แม่ป็อปรับไม่ได้ด่าป็อปว่าทำไมถึงไปคบผู้หญิงแบบนี้ ผู้หญิงดีๆมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมไม่เอา\"

โยตอบกลับว่า\"เรื่องอะไร\"
ป็อปเลยโทมาบอกว่า
ป็อป: ก้เรื่องที่โยเคยกินเหล้า ดูดบุหรี่ เคยมีอะไรกะคัยแล้ว
โย: เรื่องนั้นโยเลิกมา 2 ปีแล้วน้า ทำไมถึงเอากลับมาพูดอีก
ป็อป: ไม่ใช่แค่แม่ป็อปรับไม่ได้ ป็อปก้อรับไม่ได้เหมือนกัน
โย: ทำไม ทำไมต้องมาให้ความหวังกันด้วย ทั้งที่บอกเรื่องพวกนี้กะป็อปตั้งแต่ครั้งแรกที่คุยกัน
ป็อป: ก้อป็อปรับไม่ได้และไม่กล้าบอกด้วย
โย: ต้องรอจนกว่าเค้าจะชอบป็อปจิงๆๆใช่ไหม ป็อปถึงจะบอกว่ารับไม่ได้ในตัวเรา
ป็อป: ก้อป็อปไม่รู้จะทำยังไง
โย: และมาให้ความหวังเราเนี่ยน่ะ
โยเริ่มร้องไห้และสะอื้นออกมาจนฝ่ายตรงข้ามได้ยิน
ป็อป: โยอย่าร้องไห้ดิ โยยิ่งร้อง ป็อปยิ่งเสียใจน่ะ
โย: ใครเสียใจมากกว่าใครกันแน่ คิดให้ดีก่อนพูดสิ ทำอย่างงี้เห็นเห็นแก่ตัวชัดๆๆ
คราวนี้โยร้องไห้จนไม่ยอกมพูดอะไรเลยจนโยเอยขึ้นว่า
โย: ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ในตัวโยได้ไหม
ป็อป: ขอโทษจงๆ มันคงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ป็อปขอโทษ ป็อปอยากอยู่คนเดียว
โย: อืมอย่างนั้นก้อได้ แต่สงสัยไรอย่างช่วยตอบได้ไหม
ป็อป: อืม
โย: ทำไมเวลาผู้ชายทำผิดมาตลอดจนนับไม่ถ้วน แค่คำขอโทษคำเดียว และก้อไม่เลิกทำ ทำไมผู้หญิงต้องให้อภัย แต่ทำไมผู้หญิงเคยทำผิดพลาดแค่ครั้งเดียวและเลิกทำสิ่งนั้นโดยเด็ดขาดแล้ว ทำไมผู้ชายให้อภัยไม่ได้ ทั้งที่ไม่ได้ขอโทษแค่อย่างแต่กลับทำตัวใหม่เลย ทำไม จะตอบคำถามนี้ไห้ไหม
ป้อปเงียบ
โย: งั้นแค่นีและกันและเราก้อไม่ต้องเป็นเพื่อนกันอีก โยไม่เคยมีเพื่อนเห็นแก่ตัวแบบนี้ แบบป้อป

จากนั้นเรา 2 คนก้อไม่ติดต่อกันอีกเลย โยก้อเสีใจที่โยตัดขาดความสำคัญแบบนั้น ทั้งที่ตัวเองรักเค้ามากแค่ไหน แต่เค้าไม่เปิดโอกาสให้เราเลย รู้สึกแย่มาก แต่ก่อนอ่านข้อความของป็อปรู้สึกดีใจมาก แต่ตอนนี้ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกแย่ ยิ่งเกลียด ยิ่งขยะแขยงมาก จนตอนนี้โยทำใจได้แล้ว แต่พอถึงวันเกิดของโยไม่มีแม้แต่ข้อความของป็อปเลย ทั้งๆที่สัญญากันไว้ว่าจะส่งข้อความมาให้ เพราะโยไม่อยากได้ของขวัญจึงขอให้ป็อปส่งข้อความมให้ แต่กลับไม่มีวี่แววเลย

คนเราทำใจได้เร็วจนน่าเหลือเชื่อจิงๆ